Lig bizim için bitince; geçen haftaki yazımızla beraber, artık sistemi sorgulamaya döndük.
Bu eylemde sistem adamlarının ismini örnek olarak verince, gelmesi gayet normal karşı tepkiler oldu. İstediğimiz de aslında buydu; geleneksel hale gelmiş sistemi tartışmaya açmak.
Hani bir hayalimiz var ya; “Boluspor’u futbolcu fabrikası haline getirmek!”
İşte iddiamız; bu uğurda yönetici, teknik adam ve onları destekleyen değişik odakların kafalarını değiştirmeleriyle ancak bu olabilir.
Geçen hafta yazdığımız yazıda, hep “alt yapı, alt yapı” diyenlerin somut şeyler üretmesini ve yazmasını, eğer böyle davranmıyorlarsa, hazır oyuncularla direk sonuca giden yönetici tiplemesini suçlamaya hakları olmadığını anlatmaya çalıştık. Özellikle bu tip yazarların, muhatap yöneticilere saldırılarının, zaman içinde mesnetsiz ve kişisel suçlamalara dönüştüğü de ekledik.
Sistemin yanlışlığının içinde kulüp çalışanlarıyla yapılan çalışma sözleşmelerinin kısa ya da hizmet sürelerinin gelecek yönetimlerin iktidarına bağlı olmasından; hali hazır yandaş çalışanların yerini sağlama alma kaygısının, ayrıca dışarda kalanların bir an önce içeriye atılması içgüdüsünün, zaman içinde “taraf tutma” halini aldığı da unutulmamalıydı.
Söz konusu bu amansız mücadelenin büyük bir bölümünün basın yoluyla, kalanı da kapalı kapılar arkasındaki gizli kulislerle halledilmeye çalışıldığını zaten biliyorduk. Hal böyle olunca da duruma hizmet edenlerin, tarafsız ve kulübe yararlı olduğundan bahsetmek mümkün değildi. Daha da ötesi, kulübün olası başarısızlığı, maalesef ekmeklerine yağda sürebiliyordu.
Kısaca her şeyin düzelmesi için; sistemin ve sisteme alışık sistem adamlarının alışkanlıklarını değiştirerek, içsel derinliklerinde kalan Boluspor sevgilerinin üstünü kapatmış hırs, kibir ve kıskançlık duygularından kurtulmaları gerektiğini anlatmaya çalıştık.
