Bazen kitabın ortasından konuşmak lazım. Gençlerbirliği deplasmanındaki mağlubiyet kelimenin tam anlamıyla bir “iş kazası”…

Maç öncesi 7 puanla son sırada bulunan Gençlerbirliği, 33 puanlı Boluspor’a karşı alkışı hak eden bir mücadele örneği sergiledi. Sakin kafayla düşününce aslında her takımın her takımı yenebileceği bir oyundan bahsediyoruz. Bu maçta da bunun örneğini gördük. Neticede futbol böyle sürprizlere açık olduğu için bu kadar keyifli.

 Elbette rakibin son sırada olması iştah açıcıydı. Üzüntünün büyük kısmı da bundan. Ancak son sıraya demir atan rakibin, 7 puana mahkûm kalan o takım olmadığını maçta görmüş olduk. Aslında maçta şunu da gördük: Ligin son sırasındaki bir rakibe karşı nasıl bir oyun felsefesiyle oynanması gerekiyorsa maça da öyle bir anlayışla çıktık. Bu bakımdan takımımız çok uzatmadan “fişi çekmeyi” amaçladı. Çünkü ilk yarıda hem maç 0-0 devam ederken hem de geriye düşmüşken maçı alabileceğimiz pozisyonlarımız vardı. Sait hocanın maç sonu açıklamasında orta sahanın önemine vurgu yapması da bu yüzden. Orta sahada eksiklerimiz varken ve hazır rakip son sıradayken, böyle bir rakibe karşı set oyunu oynamak yerine hızlı bir şekilde 3. bölgeye girip işi bitirmek isteyebilirsiniz. Bu gayet tercih edilebilir ve mantıklı bir taktik. Öyleyse neden olmadı derseniz? Hakikaten topun canı var ve bazen girmek istemedi mi girmiyor. Bir de rakibin canı yanmış bir kere. Sizin kaç puanınız var, ne kadar güçlü bir ekipsiniz, hedefleriniz ne, vs… Bunları dinlemiyor. 30 - 45 arası arka arkaya buldukları golleri bir de bu açıdan değerlendirmek lazım.

Peki, bu yazının başlığına uygun gördüğüm “endişeye mahal yok” söylemi nereden geliyor? Şöyle düşünelim: Ligin ilk yarısında rekor puan alan takımımız bu 30 puanı alırken Manisa FK’yı yenip Gençlerbirliği’ne yenilmişti. Şimdi baktığımızda ise Manisa’yı iki maçta da yendik. Gençlerbirliği’ne de iki maçta yenildik. Dolayısıyla bizim açımızdan şu an değişen bir şey yok. Yenseydik bu 3 puan ilk devrede almış olduğumuz 30’un içinde olmayan yeni bir 3 puan olacaktı. Yani mağlubiyet elbette üzücü, ancak bu iş kazası bizi hedefimizden saptıracak da değil. Çünkü Sait hocanın da dediği gibi; daha önümüzde çok maç var ve telafi edebileceğimiz bir durumdayız. Hatırlayalım; geçen sene biz de şehir olarak Gençlerbirliği’nin yaşadığı endişeyi son ana kadar yaşadık. Şimdi ise üzerinden sadece yarım sezon geçti ve ilk 7 hesapları yapıyoruz. O yüzden endişeye mahal vermeden desteğe devam.