Karşıyaka’ya deplasmanda yenildik.

   Bu ilk değil ki.

   Ondandır önemli olan yenilmek değil, sahaya ne koyduğumuz.

   Ortaya konan oyun, oyunun parçaları olan sporcular ve onların getirdiği hayal kırıklıkları…

   Yoksa hayatın normal akışında, deplasmanda her zaman yenilgi yakındır.

   Ya içerde? Orada galibiyet yakınken yine sonuç aynıysa…

   O zaman durum o kadar basit değil arkadaş.

   “Yenildik ama ezilmedik!” lafı puan getirmiyor ki.

   Tıpkı “beraber çıktık bu yola” lafının getirmediği gibi.

   “Susturun şunları!” ise işin fantezisi. Ucuz konsantre hareketi.

   Keşke sustursalar. Oldu ki susturdular, o zaman ne yapacaksınız? Rakip tribünlere geçip bize “nasıl geçirdik” mi diyeceksiniz.

   Bunlar sadece bölücülüğe hizmet…

   Olmaz öyle Başkan! “Yönetimden birinin bir söylemi onu bağlar bizi bağlamaz” diyemezsiniz.

   Bal gibi hepinizi bağlar.

   Tıpkı küme düşersek, “onun yüzünden düştük” diyemeyeceğiniz gibi.