17 Ağustos 1999 Salı günü, gece yarısı,  Saat  03:02

45 saniyelik bir sallantı…45 yıl sallanmışçasına.

Yer kürenin dibinden gelen meçhul bir uğultuyla,

yer yerinden oynadı..

Toprak yerinde duramadı. Sağa sola hareket başladı.

Toz bulutlar kapladı her bir yanı…

Yeryüzü çatladı.

Alışık olmadığımız  çığlık sesleri vardı

Kulak zarlarımızı patlatırcasına, çıldırırcasına

Kimler ve binler can verdi , 7,5 şiddetindeki homurtuyla

Canlar, sakat kaldı o saatte,

Ortalık kaynadı. Analar ağladı. Yürekler yandı.

Karanlıklar yuttu bizleri, emellerimizi, hedeflerimizi, sevgilerimizi,

Evim dediklerimiz, koruduklarını yutmuştu o anda,

Üzerimizde soğuk beton yorganlar örttü gecenin bir yarısında.

Alışkın olmadığımız bir hayata başladık mecburen.

Her yan yıkık ve yitik.

Yüzler solgun

Umutlar bitik..

Depremden sonra Soğuk ve yoksulluğun avuçları içindeydik.

Yokluklara Mahkûm olmuştuk sonraları

Sadece acıya bandık,  elemlerimizi,

45 saniyelik 4 Hiroşima büyüklüğündeki o karalık kabusta

…..  

Yıllardır  koşuyoruz, daha yeni yeni toparlanıyoruz.

Geride ise acılar kaldı, burukça hatırlıyoruz.

Binalar, canlar, sokaklar ve insanlar yontularak,

Daha yeni yeni doğruluyoruz.

O andaki şiddetle,

Bugün hala acı çekiyoruz

xxx