( Sayın İzzet Baysal’ımıza Şükranlarımı ve minnet duygularımı arz ederek yazmaya başlıyorum)

9 Mayıs günü,
Her zaman, her yerde en büyük Bolu,
Diye haykırıyordu tribünlerdeki canlar.
Taraftar 17 Temmuz Salonunda,
Yüreğinde büyüttüğü aslanı bu şekilde dile getiriyordu.
Her zaman, her yerde en büyük Bolu!

9 Mayıs Günü 17 Temmuz Spor salonu,
Saat 19’a doğru hınca hınç doluyor,
Yaşlı- genç, kız-kızan, fakir zengin,
Kırmızı-beyaz,
Yıllarca içimizde büyüttüğümüz bir özlemimizi çok net ifade ettiler.
Her saniye, her salise tek yumruk,
Tek gerçek,
Tek yürek,
Her zaman, her yerde en büyük Bolu!

O gün kapalı salon, gönül birliği edenlerin,
Birbirini tanıyan-tanımayan herkesin,
Bir ideal, bir ülkü uğruna kenetlenmenin adını
Ortaya koydu.
Adı Bolu spor’du.
Rakip öyle basit masit değil ha,
Pahalı bir roman, anlı şanlı Adana spor’ du.

İlk maçı Adana’da kaybetmiş, seri maçların devamında Boludaydık.
Bolulular,  gerçek dev adamını tribünde de gösterince,
Sinerjiler birleşince,
Ahmet Baysal Amcamızda Salona gelince,
Ünlü-ünsüzlerimiz çare savaşmada deyince,

Gerçekle karşı karşıya kalakaldık.
Kalemler anlatamaz tribünleri, oradaki özlemleri,
Her zaman, her yerde en büyük Bolu!
Oyunu 72-60’la savaşarak, severek, gönülleri birleştirerek aldık.
Oyuncularımız, Basketbol şubemiz,
Yamaner ve Kilitçimiz,
Gemen ve tribünlerimiz,
Basınımız, Yarenlerimiz, Cadde 14, 1965 Derneği taraftarlarımız,
Tek nasıl olunurmuş,
Dik nasıl durulurmuş,
Birlikte,72-60’la gösterdik
Yeni randevu belli olmuştu.
Cumartesi günü saat17’ ye hedef konmuştu.
****
10 Mayıs Cuma Günü,
Yıldırım Beyazıt Camii’nde, akşam namazı sonrası
Elimden bir şey gelmez diyen, samimi yüreklerin avuçları sema ya uzanıyor,
Her şeyin sahibi ve malikine halisane duygularımızı arz ediyoruz.
Rahmetli İzzet Baysalımıza yürekten sessizce,
Sadece O’nun duyacağı, O İzzet Baysal’ımıza, ihlâsla dualar ediliyordu.
Değil mi bir zamanlar,  İzzet Baysal Babamızda, makus talihimize dur deyip,
Kendini ortaya atıp,
Bu böyle gitmez !, deyip,
Müthiş bir mücadeleyle,
Nefsi için de