Gerçekten son yıllarda böyle bir skora hasret kalmıştık.
5’lik bir sonucu pek hatırlamıyorum. Hatta bu kadar bol pozisyona girdiğimiz bir maçı Bank Asya’da yaşadık mı? onu da hatırlamıyorum. Konya maçından sonra böyle bir skoru kimse beklemiyordu.
Çift forvetli klasik 4-4-2 bir oyun sisteminde, göbekte Ömer Çuğ ve İbrahim, sağda Serdar solda Erman, ilerde Adem Büyük ve Ömer Yalçın oynadı. . Defans ve kale zaten belli. Oyun dizilişi klasik, oynayanlar aynı, ancak bir adımda olsa bir gelişme beni sevindirdi. Çok değil sadece bir adım gelişme.
Neden bir adım…
Birincisi Kartalspor bu ligde Kocaelispor’dan sonra deplasman karnesi en zayıf takım. İkincisi bu Kartalspor bu haftaya kadar oynadığı 6 deplasman maçında sadece 3 beraberlik almış ve sadece 2 gol atabilmiş. Ama bize 2 gol daha atarak gol sayısını 4’e çıkartmış oldu.
Yani burada dikkatinizi çekmek istediğim konu iyi ki bol gol attık, iyi ki Kartalspor’da eski futbolcumuz Serkan kırmızı kart gördü. Yoksa bu maçın böyle bitmeyeceğini hepimiz çok iyi biliyoruz. İki kez farklı skorlarla maç kazandık ikisinde de rakibimizi eksik bıraktığımız için. Biri Adanaspor maçıydı biri de bu maç. Her zaman böyle denk gelmeyeceğine göre savunmadaki sorunu acilen çözmeliyiz.
Amacım bu güzel galibiyeti gölgelemek değil, bu galibiyetin sarhoşluğuna kapılmamızı önlemek. Futbol iyi, skor güzel ama yinede asıl hedef deplasmanlardan puan getirmektir. Şampiyonluğa oynuyorsan bize içerden getirdiklerimiz yetmez. Dışarıdan puan alamazsan bırak ilk ikiyi altıya bile giremezsin. Onun için bu hafta Ordu’dan puan alalım ki, o zaman bu galibiyete sevinelim.
İstediğimiz çok şey değil, olursa 3, olmazsa 1 puan.
