Trabzonspor, Y.Denizlispor’a kaybedince! Gece! Sıkıntılı bir rüya gördüm. Kimi! Hayallerinin, Kimi! Yazılarının arkasında durur! Biriktirdiklerini, Sakladıklarını, Ardında durduklarını, Etki altında kaldıklarını rüya olarak görürmüş ya.! Benimkisi de o hesap. Çok sık rüya...
Trabzonspor, Y.Denizlispor’a kaybedince!
Gece!
Sıkıntılı bir rüya gördüm.
Kimi!
Hayallerinin,
Kimi!
Yazılarının arkasında durur!
Biriktirdiklerini,
Sakladıklarını,
Ardında durduklarını,
Etki altında kaldıklarını rüya olarak görürmüş ya.!
Benimkisi de o hesap.
Çok sık rüya görmem.
Gördüklerimi yormam.
Kendimi de bu manada yormam.
Ve Fakat.
Bu gece gördüğüm rüya beni yorduğu gibi;
Nereye yoracağımı,
Nereye koyacağımı bilemedim.
Rüya birden bire peyda oldu.
Boluspor tesisleri önündeyiz.(rüyamda)
Spor yazarları;
Muharrem Demirel,
Fuat Bayramaoğlu,
Nedret Yıldız,
Vedat Özkan,
Fahri Gündüz,
Ali Osman Filiz,
Metin Akgül gibi ekseriyetle oradayız.
Hayret makamındayız.
İçinde balıklar yüzüyor halde,
Atatürk Stadyumunun güney cephesindeki şehir halinde.
Camları deniz mavisi,
61 plakalı bordo renkli bir otomobil bekliyor!
Stat ışıkları açık.
İçeride maç devam diyor.
Taraftar “yönetim istifa” diye ünlüyor.
Giray Bulak’lıF.Karagümrük,Boluspor’a 2-0 üstün.
Tesislerde olmama rağmen, her yeri, herkesi, herşeyi yanı başımda, kuş bakışımda görebiliyorum.(Rüyalarımın bu boyutunu seviyorum.)
Stadın kenarında bir kadın;
Şapkayı bitirmiş, çorap örüyor.
Bir ana kendini karalara bağlamış.
Hasta bir taraftar kara kara düşünmekte.
Çocuğun çarpan çocuk elleri açıkta tir tir üşümekte.
61’inde bir delikanlı Boluspor armasını kalbine gömmekle meşgul.
Davulcu tokmağını yutmuş, kamçısını çalacak yer arıyor.
Stadın kenarındaki köfteci, milletin keyfi kaçtı işler kesat diye isyan ediyor.
Osman Özköylü tesislerden veda ediyor.!
Ne oldu;
Neler oldu diye ortaya sesli bir soru bırakıyorum.
Herkes biri birine bakıyor/bakışıyoruz.
Gözüm yine stada kadar ilişiyor, kimseye bulaşmıyorum.
Gövdem yerli yerinde; rüyamı izliyorum.
Taraftar…
“Yönetim İstifa” diye ünleniyor!
Uyanmak/uyarmak için zorlanıyorum.
Sessizliğe;
Nereye hocam diye kestirmeden bir soru bırakıyorum.
“Hayallerimin arkasından gidiyorum” diye gururlanıyor hoca.
Bir adım öne çıkan sevdikleri ile vedalaşıyor.
F.Karagümrük karşılaşmasının ikinci yarısı oynanırken sanki statta kimse kalmamış.
Herkes tesislere gelmiş, bir veda partisi var gibi.
Boluspor ile iki yıllık sözleşmen var.
Bu nasıl olur.
Bir yanlışlık olmasın.
Diye geveliyor, kekeliyorum.
Kalem tıraşımı cebimden çıkarıp, klavyemi açarken..
Trabzonspor, Giray Hoca el sıkışmış diye bir haber ekranıma düşüyor.
Referans olarak da;
Boluspor Karagümrük karşılaşmasını baz almış diyerekten; ikiye bir yapıp araya bırakıyorum.
Osman Hoca bilgisayarımın ekranına yüklendiğinde omuz temasıyla uyanıyorum.
Bugün!!!
Kendimi iyi hissetmiyorum.
Başım kazan gibi.
Kafamda deli sorular.
Uykusuzluğun verdiği huysuzluk, cümle dizişlerimde puan kayıplarıma sebep olabilir.
Bugün eve, kendime ve herkese kapalıyım.
Osman Hoca hayallerinin,
Ben rüyamın arkasındayım.
Hayaller,
Yönetim İstifa..
Hayaller.
Süper Lig.
Hayaller.
Trabzonspor.
Hayaller.
Transfer
Hayaller.
Play Of.
Hayaller.
Of Of.
Rüyalar.
Aleminde Boluspor…
La!
Küme düşeceğiz
Güme gideceğiz.
Bi uyanın.!!!
