22/03/2012
Kaç yıl oldu bilmem?
Hatırladığım; depremden hasar almış stadyumu, Galatasaray maçına hazırlamak için iki gece uyumadığım.
Üstelik o karşılaşmada bir hazırlık maçıydı.
Ama öyle olmasına rağmen tribünler o gün daha dolu ve heyecanlıydı.
Ve o günden bu güne, bir büyük daha geldi o yorgun çimlere.
Hem de rakibini küçümsemeden.
Adamakıllı tam kadro…
Bahri hocayı bu gün tebrik etmek lazım…
Gücünü bilerek, eldeki silahlarla ancak bir dev böyle avlanabilir.
Bu gün orta sahayı kalabalık tuttu.
Öylede yapmak zorundaydı.
Hele orada biri vardı ki,
Vedat; bir oraya, bir buraya yorulmak bilmeden kafa karıştırdı durdu.
Masallardaki devin kulağına kaçırılan sivrisinek gibiydi.
Fernandes’i de az ısırmadı değil.
Bir ara sinirden tokadı arkadan yapıştıracak diye çok korktum.
Hele Q7’nin eli belinde bir ara onun mücadelesini seyretmesi yok muydu?
Gülmekten kırıldım.
Adamların alenen kafası karıştı.
Hele Hakan.
Öyle bir savunma yaptı ki hocaları ha bire orada başka oyuncu denedi durdu.
Hılbert bindirmelerde deli oldu.
Quresma onun yüzünden kanat değiştirdi ama bu seferde Cemil’e tosladı.
Cemil’in soğukkanlılığına yine hayran kaldım.
Madem sağ arkada oynuyordun bize niye söylemedin?
Alp’in ona verdiği desteği de unutmamak lazım.
Ferhat; üçüncü karşı karşıyayı kaçırdığında öyle bir bağırmışım ki,
Sesim hala kesik.
Belki de atmadığı da iyi oldu.
Atsaydı, devin direnci artacak, belki bize yenilgiyi tattıracaktı.
İkinci yarı “ya bu ne yapıyor? Gezinip duruyor” derken solu bırakıp sürpriz sağ ayağıyla öyle bir çaktı ki,
Rakibin bu golü çıkartacak vakti kalmadı.
.jpg)
